The Lancet maakt brandhout van de PCR test

Testing for SARS-CoV-2 is central to COVID-19 management and has relied on quantitative reverse transcriptase polymerase chain reaction (PCR) technology. PCR seeks the genetic code of the virus from nose or throat swabs and amplifies it over 30–40 cycles, doubling each cycle, enabling even miniscule, potentially single, copies to be detected. PCR is thus a powerful clinical test, specifically when a patient is, or was recently, infected with SARS-CoV-2. Fragments of RNA can linger for weeks after infectious virus has been cleared,6 often in people without symptoms or known exposures.

However, for public health measures, another approach is needed. Testing to help slow the spread of SARS-CoV-2 asks not whether someone has RNA in their nose from earlier infection, but whether they are infectious today. It is a net loss to the health, social, and economic wellbeing of communities if post-infectious individuals test positive and isolate for 10 days. In our view, current PCR testing is therefore not the appropriate gold standard for evaluating a SARS-CoV-2 public health test.

Most people infected with SARS-CoV-2 are contagious for 4–8 days.7 Specimens are generally not found to contain culture-positive (potentially contagious) virus beyond day 9 after the onset of symptoms, with most transmission occurring before day 5.7, 8 This timing fits with the observed patterns of virus transmission (usually 2 days before to 5 days after symptom onset), which led public health agencies to recommend a 10-day isolation period.9 The short window of transmissibility contrasts with a median 22–33 days of PCR positivity (longer with severe infections and somewhat shorter among asymptomatic individuals).10 This suggests that 50–75% of the time an individual is PCR positive, they are likely to be post-infectious.

Once SARS-CoV-2 replication has been controlled by the immune system, RNA levels detectable by PCR on respiratory secretions fall to very low levels when individuals are much less likely to infect others.13, 14, 15 The remaining RNA copies can take weeks, or occasionally months,16, 17 to clear, during which time PCR remains positive.7

A public health test for detecting someone who might be contagious is, by logical deduction, expected to have a sensitivity of around 30–40% versus PCR when testing a random sample of asymptomatic people in a steady-state outbreak.18 Furthermore, the asymmetry of RNA reflecting more infectiousness nearer to the time of exposure, means that the sensitivity of the ideal test of infectiousness when measured against PCR may vary across the epidemic curve, from as high as 50–60% when an outbreak is surging to 20–30% or less as infections decline.19

LFT and the UK testing programme have been criticised1, 2, 3, 5 for poor sensitivity in people without symptoms. In our view, these criticisms misinterpreted data from the interim report on the pilot of community testing in Liverpool, UK.20, 21 When paired LFT and PCR testing was done in Liverpool, the epidemic curve was declining.20 At this point, a priori one should expect a public health test that is highly sensitive for detecting infectious virus to show low overall sensitivity relative to PCR in people without symptoms or known exposures.

Further confusion reigns over PCR cycle threshold (Ct) values, viral loads, and infectiousness. In the Liverpool pilot, Innova LFT picked up 19 of 24 (79%) samples with Ct below 20 and ten of 11 (91%) samples with Ct below 18.20 The 66% sensitivity in the Liverpool interim report20 was based cautiously on Ct below or equal to 25 indicating viable virus. For the laboratory processing of the Liverpool samples, Ct values of 21–18 most likely reflect the 100 000 to 1 million RNA copies per mL, quantities below which virus cultures usually become negative and transmission risks are low.22, 23, 24 Other laboratories place this threshold at a Ct of 30.24 There is no international standardisation between laboratories and assays, leaving Ct calibration with viral load poorly reported and easy to misunderstand.

VERTALING :

Het testen op SARS-CoV-2 staat centraal bij het beheer van COVID-19 en is gebaseerd op kwantitatieve reverse transcriptase polymerasekettingreactietechnologie (PCR). PCR zoekt de genetische code van het virus uit neus- of keelswabs en amplificeert die gedurende 30-40 cycli, waarbij elke cyclus wordt verdubbeld, zodat zelfs minuscule, mogelijkerwijs enkelvoudige, kopieën kunnen worden opgespoord. PCR is dus een krachtige klinische test, met name wanneer een patiënt besmet is, of onlangs besmet is geweest, met SARS-CoV-2. RNA-fragmenten kunnen nog weken blijven bestaan nadat het besmettelijke virus is opgeruimd, vaak bij mensen zonder symptomen of bekende blootstelling.

Voor volksgezondheidsmaatregelen is echter een andere aanpak nodig. Bij tests om de verspreiding van SARS-CoV-2 af te remmen wordt niet gevraagd of iemand RNA in zijn neus heeft van een eerdere infectie, maar of hij NU besmettelijk is.

Het is een nettoverlies voor de gezondheid en het sociale en economische welzijn van gemeenschappen als personen die na besmetting positief testen 10 dagen lang in isolatie blijven. Naar onze mening zijn de huidige PCR-tests daarom NIET de juiste gouden standaard voor de evaluatie van een SARS-CoV-2-test voor de volksgezondheid.

De meeste met SARS-CoV-2 besmette personen zijn 4-8 dagen besmettelijk. In het algemeen wordt pas na dag 9 na het begin van de symptomen kweekpositief (potentieel besmettelijk) virus aangetroffen, waarbij de meeste overdracht vóór dag 5 plaatsvindt. Deze timing past bij de waargenomen patronen van virusoverdracht (gewoonlijk 2 dagen voor tot 5 dagen na het begin van de symptomen), op grond waarvan de volksgezondheidsinstanties een isolatieperiode van 10 dagen hebben aanbevolen. Het korte venster van overdraagbaarheid staat in contrast met een mediaan van 22-33 dagen van PCR-positiviteit (langer bij ernstige infecties en iets korter bij asymptomatische personen). Dit suggereert dat 50-75% van de tijd dat een persoon PCR-positief is, hij waarschijnlijk post-infectieus is.

Zodra de replicatie van SARS-CoV-2 door het immuunsysteem onder controle is, dalen de met PCR aantoonbare RNA-niveaus in de afscheidingsvloeistoffen van de luchtwegen tot zeer lage niveaus en is de kans dat mensen anderen besmetten veel kleiner. Het kan weken of soms maanden duren voordat de resterende RNA-kopieën zijn verdwenen, en in die tijd blijft de PCR positief.

Een volksgezondheidstest om iemand op te sporen die besmettelijk zou kunnen zijn, zal logischerwijs een gevoeligheid van ongeveer 30-40% ten opzichte van PCR hebben bij het testen van een asymptomatische steekproef in een steady-state uitbraak Bovendien betekent de asymmetrie van het RNA, dat meer besmettelijkheid dichter bij het tijdstip van blootstelling aangeeft, dat de gevoeligheid van de ideale besmettingstest ten opzichte van PCR kan variëren gedurende de epidemiecurve, van 50-60% bij een uitbraak in volle hevigheid tot 20-30% of minder bij afnemende infecties.

LFT en het Britse testprogramma zijn bekritiseerd wegens de geringe gevoeligheid bij mensen zonder symptomen. Naar onze mening werden de gegevens uit het tussentijds verslag over het proefproject met communautaire tests in Liverpool, VK, verkeerd geïnterpreteerd. Toen in Liverpool gecombineerde LFT- en PCR-tests werden uitgevoerd, was de epidemiecurve dalende. Op dit punt zou men a priori mogen verwachten dat een volksgezondheidstest die zeer gevoelig is voor het opsporen van infectieus virus, een lage algemene gevoeligheid ten opzichte van PCR vertoont bij mensen zonder symptomen of bekende blootstellingen.

Verdere verwarring heerst over PCR-cylusdrempelwaarden (Ct), virale belasting en besmettelijkheid. In het Liverpool-pilotproject pikte Innova LFT 19 van 24 (79%) monsters op met een Ct lager dan 20 en tien van 11 (91%) monsters met een Ct lager dan 18. De 66% gevoeligheid in het tussentijdse Liverpool-verslag was voorzichtig gebaseerd op een Ct lager dan of gelijk aan 25 die duidde op levensvatbaar virus. Voor de laboratoriumverwerking van de Liverpoolse monsters weerspiegelen Ct-waarden van 21-18 hoogstwaarschijnlijk de 100 000 tot 1 miljoen RNA-kopieën per ml, hoeveelheden waaronder viruskweken gewoonlijk negatief worden en het risico van overdracht gering is. Andere laboratoria leggen deze drempel bij een Ct van 30.24 Er is geen internationale standaardisatie tussen laboratoria en tests, waardoor Ct-kalibratie met virale belasting slecht wordt gerapporteerd en gemakkelijk verkeerd kan worden begrepen.

____________

Dit is exact wat Erika Vlieghe in september 2020 ( ! ) reeds verkondigd heeft in de pers ( zie eerdere post ).

Ze zei toen : " de PCR test is overgevoelig en meet dood virus tot wel 83 dagen later waardoor mensen positief testen terwijl ze niet besmet noch besmettelijk zijn ".

Met andere woorden : Erika ( en haar collega experten ) weten al lang dat PCR testen aanleiding geven tot valse positieven maar dat hebben ze onder de mat geveegd om het volk in een wurggreep te blijven houden met waardeloze PCR testen en nutteloze quarantaines die het volk en de maatschappij zeer veel schade hebben berokkend.

Thans kunnen ze er niet meer om heen. Het toonaangevende Lancet bevestigt het.

We worden bedonderd, belogen en bedrogen. Honderden duizenden mensen die een PCR test hebben ondergaan en (vals) postief getest hebben, nooit ziek zijn geweest noch enig symptoom hebben gehad, hebben volledig nutteloos één tot meerdere malen nutteloos in quarantaine gezeten.

En dan heb ik het nog niet over de vele honderden duizenden mensen die NEGATIEF getest hebben maar toch verplicht een quarantaine maatregel hebben ondergaan van minstens 7 dagen. https://www.thelancet.com/.../PIIS0140-6736.../fulltext...