Opiniestuk: Witte zwanen, zwarte zwanen, wie gaat er mee?

Hoewel ik toch al een aardig aantal jaartjes rond loop op deze aardkloot, herinner ik mij nog veel liedjes uit mijn kindertijd, die ik eertijds, samen met mijn vriendjes, uit volle borst mee gezongen heb en soms nog eens zing, gewoon uit nostalgie.

Jantje onze buurman, een echte Amerikaan, 's morgens vroeg stond hij al op zijn kop, schopte zijn schoentjes naar de maan...., Witte zwanen, zwarte zwanen, wie gaat er mee naar Engeland varen, Engeland is gesloten, de sleutel is gebroken.....

Dat waren nog eens tijden. Speelgoed was toen nog geen miljarden business. We maakten ons eigen speelgoed met wat we vonden. We gebruikten krijtjes en keien om te hinkelen, kiezels voor andere spelletjes, onderbroek elastiek om te elastiek-springen, wasdraad om koordje-te-springen. Met een bal konden we wel 20 spelletjes spelen. Verstoppertje spelen, 1-2-3 wie-niet-weg-is-is-gezien... goh, we waren altijd bezig, vonden altijd wel iets om ons bezig te houden. Af en toe ook eens kattekwaad. Belletje-trek. In de bomen kruipen om kersen te pikken of hutten te bouwen. Ravotten in de bossen, over beekjes springen en in het water terecht komen. Ik heb het allemaal gedaan. Mijn moeder heeft meer gevloekt dan wat anders als ik weer maar eens thuis kwam met een gescheurde broek, of met groene strepen op mijn kleren die er in de was niet meer uit gingen, of kleddernat met zwarte snoet en aarde tot in mijn kousen. Ik had een fiets, rolschaatsen, ijsschaatsen en een aantal stripboeken. Jommeke en Suske en Wiske. Mijn wereld was perfect. In de zomer nam ik 2-3 stoelen, ik vroeg en kreeg een laken dat ik over de stoelen hing om een tent te maken en met kartonnen dozen kon ik ook wel wat. En bij mijn bomma, mocht ik mee helpen in de groententuin, zaden planten, onkruid wieden, bonen plukken....

De laatste tijd denk ik steeds vaker " goh, konden we maar terug naar die tijd, toen het leven nog simpel was ".

In wat voor wereld zijn wij terecht gekomen ?

Ik hoor kinderen geen liedjes meer zingen, ik zie ze niet meer op straat spelen en in

velden rollebollen, ik hoor geen geschaterlach of uitgelaten gekrijs. Het is stil geworden. We hebben steeds meer maar toch is het geluksgevoel en de tevredenheid afwezig. We klagen, zuchten en steunen. Dit is niet goed en dat is niet goed. We hebben geen oog meer voor mekaar. Zelfs een begroeting of een lach kan er niet meer af.

Komt dit door corona ? Neen. Het was al lang voor corona zo.

Corona heeft het enkel nog erger gemaakt. We zijn nog meer in onszelf gekeerd, egoïstisch en egocentrisch geworden.

De sociale isolatie doet ons wel beseffen dat we eigenlijk, feitelijk, wel nood hebben aan fysieke contacten,menselijke warmte, knuffels, lieve woorden, steunbetuigingen " hey, ik ben er voor jou", maar toch berusten velen in hun lot, of, beter gezegd,het lot dat ons opgedrongen wordt. Ze wachten op de bevrijding. Zet die spuit maar zodat we zo snel mogelijk terug kunnen naar het oude normaal. Maar, die spuit gaat niets veranderen. Het zijn wij die moeten veranderen, wij die moeten beseffen dat het oude normaal niet ok was en wij ons, met zijn allen, moeten inspannen om een nieuwe wereld te creeëren waar we oog hebben voor mekaar en onze krachten bundelen. Samen sterk. Een voor allen, allen voor één. Als ik jou help en jij helpt mij worden we daar allebei beter van, toch?

Wij worden " gepakt " op onze zwaktes die verder gecultiveerd worden door een verdeel en heers politiek die dagelijks gevoed wordt door een angst psychose. Voor de ene is dit de angst om materieel alles te verliezen, voor de andere de angst om ziek te worden en te sterven en voor nog anderen de angst voor een uitzichtloos bestaan zonder enig perspectief.

We geven onze vrijheden op omdat we bang zijn voor een onzichtbare vijand die corona heet. Daar vechten we zogenaamd tegen maar... eigenlijk vechten we tegen onszelf, tegen onze eigen angsten. We leveren elke dag een strijd om recht te blijven. We bekampen onze eigen paniekaanvallen, gepieker en stress. Velen slapen er niet van en grijpen naar allerlei pillen in de hoop op enige beterschap terwijl het slecht voelen niet door een pil kan opgelost worden, noch door alcohol, noch door drugs, noch door vreetwoede, noch door verbaal of godbetert, fysiek geweld.

Alles begint bij u en eindigt bij u. U kan het tij doen keren. Wie denkt dat één persoon de wereld niet kan veranderen, think again.

Dat kan wel, want ... als u een inspanning doet, en hij... en zij ...en alle anderen ook, zal de wereld op korte termijn een betere plek worden. Beter, mooier, authentieker. Het volk zal haar krachten herwinnen in het volle besef dat niet "zij" maar wij bepalen hoe onze wereld er uit ziet.

STOP ! Het is genoeg geweest. Trek uzelf recht. Kuis uw eigen kot op. Maak die overvolle kast in uw geest leeg. Ontdoe u van alle negatieve gedachten die u in de weg staan. Ze dienen voor niks. Ze saboteren u. Plant nieuwe zaadjes, positieve gedachten die energie geven. Voedt deze zaadjes, geef ze dagelijks water zodat u binnen een paar maanden een overvloed van vruchten kan plukken. Herstel uw geestelijk huis. Repareer alle verroeste sloten, zoek de sleutels van gesloten deuren, trek de deuren open en treedt naar buiten.

Witte zwanen, zwarte zwanen, wie gaat er mee naar Engeland varen... Ja, wie gaat er mee ?