Het massaal testen kost de overheid nu al 1,4 miljoen euro per dag, een bedrag dat samen met het toenemende aantal tests alleen nog zal stijgen. Covid-19-tests zijn een miljoenenbusiness geworden. “Veel winst valt er echter niet mee te maken”, stelt Marc Van Ranst. Waar gaat het geld dan heen?
Bron: HLN
Onze vriend zegt weer eens iets hoor .... Zoals gewoonlijk weer holle woorden die niet onderbouwd zijn.
PCR testen: " De kostprijs voor de ziekteverzekering (*) bedraagt 1.400.000 € per dag " (in een regime van 30.000 tests per dag; ondertussen zitten we aan regime van + 44.000 € per dag)
" Veel winst valt er echter niet te maken " dixit MVR.
Seriously?
Een PCR test kost op zich amper 1,5 €.
België heeft voor de testkits 7 €/stuk betaald.
Omdat er zoveel tests uitgevoerd worden - die allemaal op korte tijd moeten verwerkt worden - wordt toepassing gemaakt van het systeem van " pooling ".
De labo's nemen 10 tests en gooien die bij elkaar. Indien de uitslag negatief is, zijn ze allemaal negatief. Indien de uitslag positief is, wordt er opnieuw getest. Maar, er wordt wel de volle pot aangerekend voor elke test die binnen komt terwijl ze niet individueel getest worden.
Kortom, er wordt héél véél geld verdiend met de PCR testen.
Zie in een eerdere post een getuigenis van een anonieme getuige die in één van de labo's werkt.
HLN.be Jakobien Huisman De nieuwsredactie moeten toch echt wel eens leren om door te vragen en geen genoegen te nemen met holle woorden.
(*) de ziekteverzekering = de overheid = eigenlijk de belastingsbetaler. Wij dus.
Lees het artikel uit HLN:
U vertoont symptomen, kwam in nauw contact met een Covid-besmette of keerde terug uit een verdachte vakantiebestemming. Als goed burger doet u dan wat wordt verwacht: naar de huisarts of het testdorp voor een test. Na de onprettige confrontatie met de neuswisser betaalt u voor de PCR-test normaal gezien niks: de 46,81 euro die het labo voor de analyse van uw snot mag aanrekenen, wordt rechtstreeks met het Riziv verrekend. Gemiddeld 30.000 dagelijkse tests maal 46,81 euro, dat is niet niks. Wel een kost van 1,4 miljoen euro voor de ziekteverzekering. Per dag. En dinsdag waren er geen 30.000, maar al 44.232 SARS-CoV-2-tests, een aantal dat de komende maanden nog zal toenemen. Het Riziv gaf nu al ruim 100 miljoen euro aan analyses uit. Is een nieuwe testeconomie geboren?
In een van de grootste privelabo’s (officieel eerstelijnslabo’s) waar vooral huisartsen hun tests heen sturen, draait de analyse van Covid-tests momenteel op volle toeren.
Sinds kort zelfs dag en nacht. Dagelijks horen gemiddeld 2.543 getesten via het lab of ze al dan niet besmet zijn. Big business, zou je dan denken.
“Rendabel of niet, die vraag wordt momenteel zelfs niet eens gesteld”, klinkt het. “We proberen momenteel gewoon zoveel mogelijk te doen wat van ons wordt verwacht: testen uitvoeren. In het begin van de crisis wisten we zelfs niet eens wat we ervoor mochten aanrekenen: we analyseerde stalen zonder te weten wat we ervoor zouden ontvangen.” Het bedrijf wijst op de grote arbeidsintensiviteit die met het analyseren van dergelijke test samengaat. De hele labowereld is dan ook naarstig op zoek naar laboranten, labo-assistenten, maar ook toerbodes om de stalen op te halen en secretaresses voor de administratieve kant.
Een soortgelijk verhaal bij het AZ Delta in Roeselare, dat zich met een dagelijkse testcapaciteit van 1.750 tot de grotere Vlaamse ziekenhuislabo’s mag rekenen. “Er werken hier nu 16 mensen in het moleculair lab, dubbel zoveel als voor de zomer”, zegt labodirecteur dr. Dieter De Smet. Die extra bezetting is er niet om zoveel mogelijk stalen te testen, wel om de patiënt binnen een zo kort mogelijke doorlooptijd een kwalitatief testresultaat te kunnen bezorgen, zo verzekert het diensthoofd. “Dát is al sinds het begin van de crisis onze prioriteit is, en niet het financiële.”
16 euro winst per test
De werkelijke kostprijs voor het analyseren van een Covid-test schommelt tussen de 25 en 35 euro, afhankelijk van hoeveel reagentia - de benodigde chemische stoffen - het labo van de fabrikant afneemt. Dat zegt Matthijs Oyaert, secretaris van de Belgische Vereniging voor Laboratoriumgeneeskunde. “Neem een gemiddelde kost van 30 euro, dan blijft per test van die 46,81 euro nog zo’n 16 euro over. Het gaat gaat ook niet om vijf stalen per dag, hé. 16 euro maal 2.500 analyses per dag: tel uit.”
Peperduur analyseapparatuur
“Er zijn testen waar labo’s goed op verdienen, andere waar ze hun broek aan scheuren. Dit is er één waarin veel energie wordt gestoken, om na de crisis hopelijk break-even te eindigen”, oordeelt dr. Alin Derom. Hij is klinisch bioloog en voorzitter van de commissie Klinische Biologie, die toeziet op de werking van de labs. Derom wijst op de zware investeringen die met die 16 euro moeten worden bekostigd: in peperdure analyseapparatuur, extra laboruimte en niet in het minst in gekwalificeerd personeel. “Het beroep van medisch laboratoriumtechnoloog – de mens die de analyses uitvoert – is zeker nu echt een knelpuntberoep. De 93 voor SARS-CoV-2 erkende labo’s hebben samen aan deze mensen alleen al nood aan 350 extra voltijdse krachten. Die zijn er momenteel gewoon niet. Er dient nu ook ’s avonds, ’s nachts en in het weekend te worden doorgewerkt: een meerkost waar geen extra vergoeding tegenover staat. Labo’s die zelf de staalafname bij de patiënt doen, worden daar evenmin extra voor vergoed.”
Viroloog Marc van Ranst meent dat de terugbetaling van 46,81 euro per test de kosten wel dekt, maar ook niet veel meer dan dat. “Erg lucratief is moleculaire diagnostiek inderdaad nooit. Anders dus dan een aantal routinetesten, op bijvoorbeeld natrium, kalium of glucose”, weet de prof, hoofd van zowel het Onderzoekslab Klinische en Epidemiologische Virologie van de KU Leuven als het analyselab van het UZ Gasthuisberg. “Het is ook de reden waarom er in ons land maar weinig van die labo’s zijn. Nee, echt winst ga je op deze PCR-tests niet maken. Sterker nog: op dit moment is het vooral prefinancieren. Wij hebben hier een pak geld ingestoken waarvan het niet zeker is dat we het ooit zullen terugzien. Als expert een dienst verlenen aan de overheid, daarvoor krijg je niks – dat is ‘voor de liefde Gods’.”
AZ Delta hoopt het aantal Covid-testen binnen zes maanden zelfs te kunnen afbouwen. Ondertussen is het wel blij met de wekelijks ruim duizend stalen van alle spelers en staf uit de Jupiler Pro League die het onder de loep mag nemen. “Of we hiermee ‘de lotto’ gewonnen hebben? Die overeenkomst geeft een natuurlijke flow aan voorspelbare stalen – capaciteit die er sowieso was”, zegt De Smet. “Hierdoor kunnen wij nu misschien wel wat goedkoper werken.” Maar volgens het diensthoofd Laboratoriumgeneeskunde verliep een en ander ook een hele poos inefficiënt, onder meer tijdens de piek van de pandemie en de vele personeelsopleidingen. “De Riziv-terugbetaling dekte de werkelijke kost zeker niet altijd. We hebben ook zwaar geïnvesteerd, onder meer in robotisatie.” Ook in het AZ Delta zal de rekening ‘op het einde van de rit’ worden gemaakt.
Pure goodwill
Ook de farmaceutische industrie verdient naar eigen zeggen geen fluit aan het hele testgebeuren. Integendeel. “Er is bij de testen die wij uitvoeren geen enkele commerciële insteek”, stelt Elisabeth Van Damme van farmabedrijf GlaxoSmithKline. “Toen we op het moment van de uitbraak van de pandemie zagen dat we door onze ervaring met PCR-tests konden bijdragen in het verhogen van het aantal analyses, hebben we daarvoor onze hulp vrijwillig aangeboden – uit verantwoordelijkheidszin. Het is puur uit goodwill dat wij, maar ook andere collega- geneesmiddelenfabrikanten, hierin zijn meegestapt, en sinds kort ook opnieuw labomensen en middelen gratis ter beschikking stellen.”
Extra werkgelegenheid
Voor extra werkgelegenheid zorgt dat vele testen dan weer wél, althans toch in eerste instantie. “In het UZ Gent, waar ikzelf als klinisch bioloog in het labo werk, worden er naast laboranten ook 15 extra secretaresses aangeworven, om die vele stalen allemaal te registreren”, zegt Oyaert. “Om kosten te besparen trachten zowat alle labo’s het proces op termijn te automatiseren, het aantal manuele stappen te verminderen. Het massale testen is sowieso ook tijdelijk: in het UZ Gent gaan we momenteel voor een periode van twee jaar. Tegen dan zijn er misschien ook analysetoestellen op de markt die alle stappen ineens doen, waardoor er minder laboranten nodig zijn – mensen die dan weer voor andere zaken kunnen worden ingezet. De job van laborant blijft hoe dan ook verzekerd.”
Comentários