Getuigenissen: steun Jurgen Conings

Getuigenis 1:

(naam en hoedanigheid gekend )

" Een militair, wiens nieuwe fitnesszaak op de fles dreigt te gaan door corona maatregelen, uit een paar bedreigingen, schrijft afscheidsbrieven, en verdwijnt. (al dan niet met gestolen wapens).

Deze militair die aan verschillende uitzendingen heeft deelgenomen, die zich jaren ingezet heeft voor zijn land wordt nu opgejaagd als staatsvijand nummer 1, de media heeft hem reeds veroordeeld als terrorist.

Het bizarre aan het ganse verhaal is dat officieel het federaal parket, dat de jacht op korporaal Jürgen Conings coördineert, nog niet bepaald heeft voor welke feiten de militair zou kunnen vervolgd worden.

Zelf sta ik hier nu even bij stil, want ook ik heb, zoals zoveel militairen, deelgenomen aan operationele uitzendingen, ook ik gebruik zoals zovelen soms straffe taal om mijn standpunten te duidelijk te maken en te verdedigen, ook ik heb zoals zovelen een afkeer aan de dictatuur van Van Ranst. Ook ik heb een afkeer, zoals zovelen, aan de onbekwame politieke leiders in België.

Elke militair, maar dan ook elke militair, betaalt per uitzending een prijs, een mentale prijs, hoe klein ook. Telkens als je op uitzending wordt gestuurd naar crisis gebieden wordt je aldaar geconfronteerd met extremen van armoede, ellende & geweld, en dit laat een indruk na. De omstandigheden waarin je uitgezonden wordt zijn vaak wazig, er is geen front als dusdanig, de man die jou vandaag omhelst vuurt morgen mss een raket af op je compound. De jongen die jou aan de poort begroet gooit de dag nadien stenen naar je auto. De vijand heeft geen herkenbaar uniform meer, iedereen die je ziet kan slechte bedoelingen hebben.

En dan kom je thuis, na vier, zes of negen maand van afwezigheid, en je merkt op dat er zoveel in je eigen land veranderd is, je moet opnieuw leren samenleven met je partner, je verschiet van de prijzen van benzine en levensmiddelen die zijn omhoog geschoten. je moet een soort van detox periode door, en deze detox duurt per extra zending langer en langer.

Maar sommige dingen blijven hangen, what you have seen can not be unseen, what happened can not unhappen. Je bent op jezelf aangewezen hoe je met deze dingen omgaat, en bij de meeste lukt dit aardig, maar bij sommigen onder ons lukt dit niet.

Onze multiculturele samenleving helpt ons ook niet echt bij het verwerken van onze zendingen, het volk wat we in hun eigen land misdaden zagen plegen, het volk wat ons in hun eigen land onder vuur nam, zien we plots bij ons in de straten, er gebeuren aanslagen/aanvallen in je eigen land, allah akbar, agenten worden neergeschoten allah akbar, Rellen in Brussel en Luik, allah akbar, is het dan niet verwonderlijk dat sommigen van ons radicaliseren op basis van hun eigen ervaringen en tevens uit angst dat wat ze in die landen gezien en beleefd hebben naar bij ons zou kunnen overwaaien voor zover dit al niet het geval is......

Deze collega's, deze mensen die met dit soort problemen kampen, dienen niet op een

lijst van geradicaliseerden gezet te worden, deze collega's hebben gespecialiseerde hulp en begeleiding nodig, in eerste instantie door hun eigen collega's en chefs en in tweede instantie door gespecialiseerde hulpverleners.

Het is wraakroepend dat deze collega's aan hun lot overgelaten worden, dat ze op lijstjes gezet worden en dat er verder niets gebeurt, tot zo een collega er helemaal eronder door gaat, dan gaan we een ongeziene klopjacht organiseren. We kunnen geld uitgeven om islam radicalisatie tegen te gaan maar we kunnen geen geld uitgeven om mensen te helpen die zich zo ingezet hebben voor hun land. België schaam u diep!

Dus ja, ik steun jurgen, en hoop ten zeerste dat iedereen hier levend uit gaat komen."

_________________________________

Getuigenis 2

"Jürgen en ik leerden elkaar kennen in het infanteriebataljon waar wij beiden dienden. Samen namen wij deel aan de opdracht ISAF IV/2 te Afghanistan in de winter van 2003/2004. Hij droeg daar als primair wapen een AI AW; laat daarmee voldoende gezegd zijn over wat zijn functie daar was.

ISAF IV/2 was noch zijn eerste, noch zijn laatste operationele inzet. Keer op keer ging Jürgen dáár waar slechts een minderheid durft te gaan; keer op keer stond hij in de bres, om op aansturen van politici het hoofd te bieden aan diezelfde dreigingen die diezelfde politici hier in het eigen land even graag vrolijk binnenlaten... (En hij zág dat, net zoals velen dat zien.)

Zij die met hem 'ginderachter' waren, weten dat Jürgen zoals helaas velen, erg donkere dagen gekend heeft, die de ziel van een man voor immer grauw kleuren. Uit respect voor zijn privacy is het niet nodig in detail te treden. Ons nationale leger minimaliseert of ontkent deze problematiek al decennia in de reguliere gevechtseenheden en besteedt inzake psychische zorg en nazorg vooral aandacht aan haar specifieke stokpaardjes. Het systeem is hier tekort geschoten, zoals zo vaak, op meerdere vlakken.

Relatief recent werd Jürgen. lastig gevallen op aansturen van oa de ADIV, mogelijks met medewerking van een oud-chef die daar werkzaam is, wegens 'rechtse gedachten' en 'contacten met staatsgevaarlijke organisaties / individuen'... terwijl de andere (ex-) militairen in die kringen hem juist het luisterend voor boden om te praten over een verleden dat zo weinigen kunnen begrijpen. In het kader van 'veiligheid', maakten de veiligheidsdiensten door hun optreden de situatie aldus slechts instabieler en onveiliger. Kortzichtigheid heet zoiets.

Burgers en media die nu met modder en grote woorden gooien, zielepoten, die zonder enige scrupule het persoonlijke drama van iemand die decennia gediend heeft tot platte commerçe uitsmeren; jullie die niet weten hoe het is, jullie die leven in de luwte van de muur die bestaat uit de vrijwillige dienst van lieden als Jürgen, jullie komt heden slechts de schaamte toe. Jürgen diende jullie allen, zijn hele volwassen leven.

Dit wil echter niet zeggen dat ik de manier waarop goedkeur. Ik steun mijn ex-collega en wapenbroeder en zal dat blijven doen, want het verleden verplicht tot trouw en mensen zomaar laten vallen is voor politici die zich druk maken over stemmen. Maar uit de grond van mijn hart hoop ik dat dit zonder bloedvergieten mag eindigen. Dat zijn gezin hun geliefde weerzien en dat zijn daad een geweldloze daad weze, een wake-up call voor het Volk, die een deur opent die niet zomaar meer gesloten wordt. Ik herhaal mijn woorden: Jürgen waar je ook bent, je bent niet alleen."

----------------------------------------

Comment :

Het machtsvertoon dat de we de afgelopen dagen gezien hebben is - net zoals in Terkamerenbos op 01.05.2021 - ongezien en totaal buitenproportioneel. 400 politie eenheden van politie en militairen van het Belgisch, Nederlands, Luxemburgs en Duits leger zijn gisteren ingezet voor een regelrechte klopjacht op Jurgen Conings, terwijl de man ( nog) niets heeft gedaan en helemaal niet zeker is dat hij effectief iets zal doen. Hij heeft enkel bij zijn vriendin een briefje achtergelaten waarin hij - wellicht in een impulsieve bui - een aantal zotte dingen ter schrift heeft gesteld die hij wellicht niet meende. Waarom ik dit zeg ? Omdat zijn vriendin verklaard heeft dat zij hem niet herkent, dat zij hem altijd gekend heeft als een rustige vriendelijke man. Zo'n mens verwordt niet van de ene op de andere dag een "levensgevaarlijke terrorist ".

Radicalisering is een proces van lange adem. Dat gebeurt niet van de ene dag op de andere.

De foto en identiteitsgegevens van Jurgen Conings zijn gisteren maar liefst 18 keer gezegd in VTM nieuws. De kwestie is door de pers en door Biza zodanig opgeblazen dat de man voor de rest van zijn leven verbrand is terwijl hij tot bewijs van het tegendeel enkel schuldig kan bevonden worden aan het uiten van schriftelijke bedreigingen aan alle virologen en politici. Dergelijk machtsvertoon hebben we nog nooit gezien in dit land, zelfs niet na de terreuraanslagen en navolgende aanhoudingen.

Zelfs een peuter weet dat wie effectief een moordadig plan in uitvoering wil plaatsen, wel zo slim is om dit niet op voorhand aan te kondigen. Hij doet het gewoon. Hij slaat onverwacht toe.

Waarvoor was heel dit gedoe nu eigenlijk nodig ? Wat heeft het weer gekost aan de staatskas? Was het werkelijk om 1 " levensgevaarlijke " militair op te sporen of was dit - weer een trainingsoefening van Eurogendforce om aan de bevolking duidelijk te maken wat hen te wachten staat als zij een verkeerd woord durven te zeggen ?

Ik deel de visie van deze getuigen dat Jurgen hulp nodig heeft in plaats van opgejaagd te worden als bedorven wild.

Ze hebben hem niet gevonden maar ik houd mijn hart vast voor de dag dat ze hem wel vinden. Ik hoop dat hij het nog zal kunnen navertellen ( als hij ondertussen uit wanhoop niet zelf een einde heeft gemaakt aan zijn aards leven ).

De politie en de militairen zijn onze vrienden. De " goei " ( en zo zijn er heel veel ) beschermen ons, ze staan ten onze dienste, ze verdedigen ons land en zelfs burgers in andere landen wanneer ze op missie gestuurd worden. Wij moeten er ook voor hen zijn.

Je bent niet alleen Jürgen. We begrijpen dat je er door zit, dat het je allemaal teveel is, dat je stoppen even doorgeslagen zijn.

Iedereen heeft wel zo eens een moment dat het helemaal niet meer gaat. Dat gaat over. Alles gaat over. Het komt goed.

Waar ben je ? Geef een teken van leven. Geef je over.

Laat een vriend(in) of kennis die jij vertrouwt voor jou contact opnemen met de bevoegde diensten om jouw overgave in alle veiligheid te onderhandelen. Er is niets onherstelbaar gebeurd.

Nog niet. Houd dit zo. Je bent een goed mens. Je zal niemand kwaad doen. Zo ben jij niet. Jij hebt veel voor ons land gedaan. Wij zijn daar dankbaar voor. Sta ons toe om die dankbaarheid aan jou te tonen. Geef je over. We zullen je steunen.