(auteur : Hilde Van Liefferinge )
Geen fluit maar wel een spuit?
Aan alle vrouwen en mannen die in de voorbije jaren ‘een grens trokken’, die opkwamen tegen grensoverschrijdend gedrag, veelal van mannen naar vrouwen maar ook omgekeerd of naar kinderen toe.
Jullie postten hashtags en profielkaders op jullie sociale media.
Jullie riepen luid dat het #genoeg was, dat #jijook al het slachtoffer was geweest.
Het was 2021 nu, hoog tijd om met deze primitieve, zieke of oogluikend toegestane machtsspelletjes komaf te maken. Jullie riepen massaal NEE! En terecht.
Geen fluit of vinger zou nog ongewenst aan een vrouwenlijf komen, laat staan erin. Dat zouden jullie je dochters en zonen leren. Dat ze NEE mogen zeggen, moeten zeggen! Dat hun lichaam enkel en alleen aan henzelf toebehoort. Dat, als ze over hun grens ‘laten’ gaan, ze daar een leven lang trauma van ervaren.
Geen fluit… maar wel een spuit?
Even checken, wat is precies ‘verkrachting’ eigenlijk? Volgens de wet is dat ‘het ongewenst (seksueel) binnendringen van het lichaam door een ander… Kan ook met vingers of voorwerp... Er is sprake van dwang of van gebrek aan toestemming van de ander.’ Onder de 14 jaar beschouwt de wetgever elke seksuele daad sowieso als verkrachting, want zo’n jongere is nog niet rijp genoeg om hiervoor toestemming te geven.
Wel wel wel…
En oh ja, om een piercing of een tattoo te laten zetten, heeft een jongere ook toestemming van zijn ouders nodig. Ook daar zouden dus dingen kunnen gebeuren, waar de betrokkene later spijt van krijgt. Waarvoor hij nog niet over het volle rationele keuzevermogen beschikt om alle voor- en nadelen af te wegen.
Maar dus…
Voor de spuit zijn onze jongeren blijkbaar wel rijp genoeg om zelf toestemming te geven? De ‘Spuit mij vol!’-campagne gesubsidieerd door de Vlaamse overheid laat niets aan de verbeelding over.
Spuit – mij – vol. Via Smartschool, via de Ambrassade, via Studio Brussel,… Knijp in mijn wang.
Voor de penetratie met een naald waarbij een DNA-modificerend middel wordt ingebracht, wordt een jongere dus geacht met volledig inzicht van alle aspecten en risico’s van deze handeling alle gevolgen op de korte en lange termijn voor zijn lichaam te kunnen inschatten?
We maken daarbij even abstractie van het feit dat: jongeren hier worden ingespoten tegen een ziekte waarvan ze zelf nauwelijks tot geen last ervaren en die ook voor andere leeftijdsgroepen voornamelijk griepeffecten teweegbrengt… …met een experimenteel middel waarvan de gevolgen op de korte termijn onrustwekkend zijn en op de lange termijn onbekend.
Dus allen aan de spuit, want we willen zo graag: TERUG VRIJ ZIJN!
Zij die onze vrijheid hebben ontnomen zeggen dat we die straks terugkrijgen op voorwaarde van een bandje rond de arm.
Een digitaal paspoort of prikabonnement.
Want vrijheid is chemisch en vloeibaar tegenwoordig.
Daarvoor gaan we toch maar weer even over onze lichamelijke grens. We doen het namelijk voor een ander.
We doen het voor een ziek machtssysteem met een ongewenste ideologische agenda.
Maar dat weten we niet.
Ignorance is power, zei George Orwell.
Dus sluiten we onze ogen.
En werken we mee aan een gesegregeerde wereld waarin we weliswaar het onderscheid blank-zwart, gelovig-ongelovig, hetero-homo, valide-andersvalide veroordelen, maar waarin we het onderscheid ingespoten vs. niet-ingespoten zullen goedkeuren, toejuichen en mee vorm geven.
Onze kinderen moeten maar heel even flink zijn. Het prikje doet heus geen pijn. Heel even hun gevoel uitschakelen en dan zijn ze vrij. Dan krijgen ze hun vrijheid, van hen die ze hebben ontnomen. Tijdelijk toch, tot er wordt beslist dat er weer vervaarlijk veel teveel vrijheid is en dat het hoog tijd is voor de volgende prik. En voor het masker en de afstand en...
Allen opnieuw in de rij. Biep, biep, biep,… voorbij de scanner met het prikabonnement.
2021. We trokken ooit een grens.
We wilden het niet meer. Ons lijf laten binnendringen zonder toestemming. Of met gemanipuleerde toestemming.
Maar dit is anders zeker hè?
Juist.
Comentários