Op 30 augustus 1974 heeft de Verenigde Naties haar wereldbevolking actie plan voorgelegd aan alle lidstaten. Een lijvig document van 46 pagina's dat in veel opzichten een bloemlezing is voor de mens maar in werkelijkheid een verbloeming van een prangend probleem dat - toen al - dringend moest opgelost worden : de sterke bevolkingsgroei en de dreigende overbevolking.
P.3/46
3. Doorheen de geschiedenis lag de groei van de wereldbevolking slechts iets boven het vervangingsniveau. De recente stijging van het groeipercentage is voornamelijk het gevolg van de daling van het sterftecijfer in de afgelopen eeuwen, een daling die de laatste decennia aanzienlijk is versneld.
De inertie van sociale structuren en de ontoereikendheid van de economische vooruitgang, verklaren ten dele waarom in de meeste ontwikkelingslanden de daling van het sterftecijfer niet gepaard is gegaan gepaard is gegaan met een parallelle daling van de vruchtbaarheid. Sinds ongeveer 1950, is de groei van de wereldbevolking gestegen tot 2% per jaar. Indien dit zo verder gaat zal dit resulteren in een verdubbeling van de wereldbevolking elke 35 jaar. Nationale percentages van natuurlijke groei variëren echter sterk uiteen, van een negatief percentage tot meer dan 3% per jaar.
Wat volgt zijn een resem adviezen aan de ontwikkelde landen en de ontwikkelingslanden om de bevolkingsgroei af te remmen.
p.14/46
18. Landen die streven naar een gematigde of lage bevolkingsgroei moeten proberen dit te bereiken door een laag niveau van geboorte- en sterftecijfers.
9. Erkennend dat het gebruik per hoofd van de wereld hulpbronnen
veel hoger is in de ontwikkelde dan in de ontwikkelingslanden, worden de
ontwikkelde landen aangeraden om een passend beleid te voeren op het gebied van bevolking, consumptie en investeringen, indachtig de noodzaak van
van een fundamentele verbetering van de internationale rechtvaardigheid.
p.21/46
38. Landen die hun geboortecijfer willen verlagen, wordt verzocht bijzondere aandacht te schenken aan de beperking van de vruchtbaarheid aan de uiteinden van de vruchtbare leeftijd van vrouwen.
P.42/46
96.Het welslagen van dit actieplan zal grotendeels afhangen van de acties die de nationale regeringen ondernemen, De regeringen worden aangespoord ten volle gebruik te maken van de steun van intergouvernementele en niet-gouvernementele organisaties.
Wie zijn dit ? Het WEF dat in 1973 het levenslicht zag, de elite Club of Rome die in 1973 een rapport met dezelfde bedenkingen en overwegingen heeft uitgebracht, gekend als " The limits of Growth ", de WHO, afdeling van de V.N., een heel leger van NGO's en stichtingen zoals de Soros Foundation en de Bill & Melinda Gates Foundation die zich gaandeweg steeds meer zijn gaan bemoeien met de beweerde problematiek van overbevolking.
Het is zeer zorgwekkend en ronduit beangstigend dat de V.N. in 1974 al sprak over " de beperking van de vruchtbaarheid " wat wezenlijk sterk verschilt met geboortebeperking door bijvoorbeeld meer een betere informatie, het verstrekken van contraceptiva en dergelijke. Een beperking van de vruchtbaarheid komt hierop neer dat er maatregelen voorzien worden om ervoor te zorgen dat vrouwen geen kinderen meer kunnen krijgen of alleszins minder dan zij eventueel wensen.
Henry Kissinger vond de adviezen en aanbevelingen van de V.N. duidelijk niet verregaand genoeg. Op 10 december 1974 heeft hij een geheim memorandum van 123 pagina's over gemaakt aan de Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad dat pas ten vroegste op 31 december 1980 en uitsluitend door het Witte Huis zou mogen opgeheven worden maar uiteindelijk pas op 03 juli 1989 gedeclassificeerd werd.
Het was dan ook een heikel document dat niets aan de verbeelding overliet omtrent de bedoeling van Kissinger die op vandaag door vele wereldleiders nog steeds beschouwd wordt als " the Godfather ".
In zijn memorandum wees Kissinger op de zeer problematische gevolgen van overbevolking op de planeet, de bronnen en de bevoorrading.
P.4-5/123
3. Vanwege de bevolkingsdynamiek heeft een verlaging van het geboortecijfer slechts een traag effect op het totale aantal. Hoge geboortecijfers in het recente verleden hebben geleid tot een hoog aandeel in de jongste leeftijdsgroepen, zodat er gedurende vele jaren een aanzienlijke bevolkingsgroei zal blijven bestaan zelfs indien in de toekomst een gezin met twee kinderen de norm zou worden. Een beleid dat strekt tot de vermindering van de vruchtbaarheid zal pas na verscheidene decennia het belangrijkste effect op de totalen hebben. Om de totalen binnen redelijke grenzen te houden, moeten in de jaren zeventig en tachtig dringend maatregelen genomen worden ter vermindering van de vruchtbaarbeid. Bovendien zullen nu gestarte programma's om het geboorte cijfer te verlagen, op korte termijn voordelen hebben voor ontwikkelingslanden in de vorm van een lagere vraag aan voedsel, gezondheidszorg, onderwijs en andere diensten en een grotere capaciteit om bij te dragen aan productieve investeringen, waardoor de ontwikkeling wordt versneld.
4. VN-ramingen gaan uit van de 3,6 miljard inwoners van 1970 (het zijn er nu bijna 4 miljard) en gaan uit van ongeveer 6 tot 8 miljard mensen voor het jaar 2000 met een gemiddelde schatting op 6,4 miljard. De middelgrote projecties van de V.S. laten een wereldbevolking zien van 12 miljard in 2075, hetgeen een vervijfvoudiging betekent in Zuid- en Zuidoost-Azië en in Latijns Amerika en een zevenvoudige toename in Afrika, vergeleken met een verdubbeling in Oost-Azië en een toename van 40% in de huidige ontwikkelde landen. De meeste demografen, met inbegrip van de V.N. en de Bevolkingsraad van de V.S. beschouwen 10 tot 13 miljard als het meest waarschijnlijke niveau voor stabiliteit van de wereldbevolking, zelfs met intensieve inspanningen voor vruchtbaarheidscontrole. (Deze cijfers veronderstellen dat er voldoende voedsel kan worden geproduceerd en gedistribueerd om beperking door hongersnoden te vermijden )
5. De bevolkingsgroei zal ernstige gevolgen hebben voor de behoefte aan voedsel, vooral in de armste, snelst groeiende ontwikkelingslanden. Onder normale weersomstandigheden en uitgaande van een groei van de voedselproductie volgens de recente trends, zou de totale landbouwproductie in de wereld sneller kunnen toenemen dan de bevolking maar er niettemin ernstige problemen ontstaan op het gebied van voedseldistributie en
financiering, waardoor tekorten, zelfs bij de huidige lage voedingsniveaus, waarschijnlijk worden in veel van de grotere ontwikkelingslanden. Ook nu nog sterven elk jaar 10 tot 20 miljoen mensen, direct of indirect, aan ondervoeding.
Nog ernstiger is het gevolg van grote misoogsten die die zich van tijd tot tijd kunnen voordoen.
6. Het ernstigste gevolg voor de korte en middellange termijn is de mogelijkheid van massale hongersnoden in bepaalde delen van de wereld, vooral in de armste regio's. De wereldwijde behoefte aan voedsel stijgt met 2-1/2 procent of meer per jaar (met een bescheiden aftrek voor verbeterde diëten en
voeding) op een moment dat gemakkelijk beschikbare kunstmest en goed bewaterde grond al grotendeels wordt benut. Daarom moet de uitbreiding van de voedselproductie vooral komen van hogere opbrengsten. Landen met een grote bevolkingsgroei kunnen zich geen voortdurend toenemende invoer veroorloven, maar voor hen de voedselproductie in de komende twee generaties gestaag met 2 tot 4 procent te verhogen is een formidabele uitdaging.
De kapitaal- en deviezenbehoeften voor intensieve landbouw zijn zwaar, en worden verergerd door stijgende energiekosten en schaarste en prijsstijgingen van meststoffen. De institutionele, technische en economische problemen bij de omschakeling van de traditionele landbouw zijn ook zeer moeilijk te overwinnen.
7. Bovendien zet de snelle bevolkingsgroei in sommige overbevolkte regio's een kwetsbaar milieu onder druk op manieren die een bedreiging vormen voor de lange termijn. Door de teelt van marginale gronden, overbegrazing, woestijn vorming, ontbossing en bodemerosie, met als gevolg vernietiging van land en waterverontreiniging, snelle verzanding van reservoirs en aantasting van de binnen- en kustvisserij.
P.9/123
24. Wat staat er op het spel? We weten niet of technologische ontwikkelingen het mogelijk zullen maken meer dan 8 tot 12 miljard mensen in de 21e eeuw kunnen voeden. We kunnen er niet helemaal zeker van zijn dat klimaat veranderingen in het komende decennium niet tot grote problemen zullen leiden bij het voeden van een groeiende bevolking, vooral mensen in de minst ontwikkelde landen die onder steeds marginalere en meer kwetsbare omstandigheden leven. Er bestaat tenminste de mogelijkheid dat de huidige ontwikkelingen wijzen op Malthusiaanse omstandigheden voor veel regio's in de wereld.
25. Maar zelfs als overleven voor deze veel grotere aantallen mogelijk is, zal het naar alle waarschijnlijkheid een kale overleving zijn, met alle inspanningen om in de goede jaren een minimum aan voedsel te verschaffen en volle afhankelijkheid in de slechte jaren van noodhulp uit de minder bevolkte en rijkere landen van de wereld. Op kortere termijn -- tussen nu en het jaar 2000 -- kan het verschil
tussen de twee koersen enige waarneembare materiële winst in de overbevolkte arme gebieden, en enige verbetering van de relatieve verdeling van het inkomen per hoofd van de bevolking binnen een land tussen rijk en arm opleveren. Een veel krachtiger inspanning om de bevolkingsgroei af te remmen kan ook een zeer groot verschil betekenen tussen enorme tragedies van ondervoeding en verhongering in plaats van slechts ernstige chronische aandoeningen.
Wat moest er dan volgens Kissinger gebeuren ?
P. 9/23
28. Het wereldbeleid en de programma's op bevolkingsgebied moeten twee belangrijke doelstellingen omvatten:
(a) maatregelen om de aanhoudende bevolkingsgroei te beperken tot 6 miljard tegen halverwege de 21e eeuw zonder massale verhongering of totale frustratie en
(b) acties om het uiteindelijke niveau zo dicht mogelijk bij 8 miljard te houden in plaats van 10 miljard, 13 miljard of meer toe te staan.
In november 2022 waren er naar verluidt reeds 8 miljard mensen op aarde. Het plan ( wat dit ook moge zijn ) heeft gefaald. Althans voorlopig.
Moeten we dan nog verschieten dat de VN in 2015 met een nieuw plan naar buiten is gekomen met de zogenaamde duurzaamheidsdoelstellingen ofwel de SDG's dat onder meer voorziet dat tegen uiterlijk eind 2030 iedereen moet gevaccineerd zijn en er in 2020 plots, uit het niets, een pandemie opgedoken is waartegen de voltallige wereldbevolking zich moest laten vaccineren? Tegen wat of voor wat ?
Op één punt is er daarentegen wel succes geboekt. Het aantal geboortes in het Westen is dramatisch aan het dalen. Niet zo in de ontwikkelingslanden waar het aantal geboortes exponentieel blijft toenemen. Vandaar dat zowel de VN als de EU massa immigratie toejuichen en ook toelaten. Op die manier valt niet op dat de bevolkingsgroei in een negatieve spiraal zit.
Op dit ogenblik heeft de VN andere kopzorgen. Zij monitort al vele jaren de sterke toename van de vergrijzing. In 2015 heeft de VN een rapport gepubliceerd waaruit bleek dat de vergrijzing dermate grote proporties aan het aannemen was dat het een sterke weerslag had op de maatschappij. Ouderen brengen namelijk niets meer op.. Ze kosten alleen maar veel geld.
In 2015 was 24% van de Belgische bevolking ouder dan 65 jaar. Ondertussen is dit cijfer gestegen naar 26% ( overlijdens door de pandemie en vaccinatie niet in acht genomen ). Wat de ouderen nog te wachten staat blijft een open vraag maar het zal niet mooi zijn. Het lot dat jongeren te wachten staat overigens ook niet. De kans is reëel dat tegen de tijd dat zij zich willen voortplanten zal blijken dat ze onvruchtbaar zijn.
Wie nog steeds denkt dat overbevolking niet op de agenda staat en slechts een verzinsel is van complottheoretici, is naïef. Ze zijn er al mee bezig sinds de jaren 70 van de vorige eeuw.
댓글