" Het ging niet om wetenschap, maar om politiek. Dat was duidelijk zodra de regering begon te praten over het volgen van De Wetenschap alsof het een vast lichaam van geopenbaarde waarheid was. Niemand die iets van wetenschap weet kan zoiets zeggen, tenzij ze bezig zijn met een opzettelijk misleidende campagne van publieke dwang.
De pure absurditeit en zinloosheid van zoveel van de beperkingen op het normale leven hadden het spel moeten verraden: dit programma was ontworpen om bang te maken, niet om te informeren en om twijfel of scepticisme moreel onverantwoordelijk te laten lijken - wat precies het tegenovergestelde is van wat wetenschap doet. Maar degenen onder ons die dit alles destijds afkeurden, protesteerden niet alleen tegen een intellectueel verraad - de ontmanteling van een traditie van open argumentatie en rationeel debat die de moderne wereld had geschapen.
Er werd gerommeld met de voorwaarden die het leven herkenbaar menselijk maken: de intimiteiten en banden die de basis vormen van persoonlijke relaties en emotionele gezondheid. Veel hiervan ging veel verder dan wat wij doorgaans als autoritair beschouwen: zelfs de Oost-Duitse Stasi verbood kinderen niet hun grootouders te knuffelen of verbood seksuele relaties tussen mensen die in verschillende huishoudens woonden.
De massale publieke acceptatie van deze buitengewone dictaten was aanvankelijk niet zo verrassend. In het begin werd dit beschouwd als een tijdelijke noodsituatie. Wat zijn een paar weken (van wat uitzonderlijk aangenaam zonnig weer was) van een mensenleven als het dient om jezelf en anderen te beschermen - en natuurlijk de Nationale Gezondheidsdienst? Maar het ging maar door - en hoe langer het duurde, hoe meer de bevolking het leek te accepteren als een nieuwe normaal. Zelfs toen de schade - vooral voor de jongeren, zowel in educatief als psychologisch opzicht - duidelijk werd, ging het door. Het is belangrijk om te proberen dit te begrijpen.
Het model voor het monumentale overheidsprogramma waarin het zitten op een bankje in het park of het afspreken met uitgebreide familie strafbaar werd, was de natie in oorlog. De medewerking en de bereidwillige offers van de bevolking tijdens de laatste wereldoorlog (die toen vaak werd aangeduid als "de huidige noodtoestand") vormden duidelijk de inspiratie voor de lockdown-operatie.
De publiciteitscampagnes die de aanvaarding van gruwelijke niveaus van sociaal isolement normaliseerden - en als deugdzaam bejubelden - waren bewust bedoeld om het land voor te stellen als gemobiliseerd in een collectieve inspanning tegen een kwaadaardige vijand. Elke andere overweging moest wijken voor een heroïsche nationale strijd tegen een binnenvallend leger dat tot doel had zoveel mogelijk van ons te doden. En deze vijand was bijzonder verraderlijk omdat hij onzichtbaar was.
De dreiging kwam nu van de aanwezigheid van andere mensen die deze boosaardige agressor in hun lichaam herbergden. Omdat het Covid virus een vijandige vreemde kracht was, moest het verslagen worden met dezelfde propaganda technieken als tegen een buitenlandse staat.
Natuurlijk was de analogie vals. Deze "vijand" was geen bewust wezen met een slecht plan voor verovering. Hij had geen ander doel dan dat wat elk levend organisme deelt - overleven en vermenigvuldigen. Hij was niet verwikkeld in een bewuste strijd voor overheersing waarvoor we nooit mogen terugdeinzen.
De onderdrukking van elke twijfel of elk tegenstrijdig argument is in oorlogstijd gerechtvaardigd omdat het, in de woorden van de Amerikaanse grondwet, "hulp en troost kan bieden aan de vijand". In de wet en in de werkelijkheid is het verraad. Maar Covid zou zich nooit laten aanmoedigen door ondoordachte praatjes in Westminster. Iedereen - zelfs Carl Heneghan, een professor in evidence-based medicine in Oxford - die het officiële beleid in twijfel trok, behandelen als een potentieel gevaarlijke subversief was gewoonweg ongehoord.
Het meest verontrustend was de snelheid waarmee de nieuwsmedia in de pas liepen - met grenzeloos enthousiasme - toen zij een sleutelrol kregen in de dagelijkse verspreiding van regeringsgezag. Als het medium waarlangs de officiële informatie werd overgebracht - met, zoals we nu weten, vaak misleidende modelprojecties en achterhaalde sterftecijfers - gingen ze van openbare nieuwsmedia naar wat de BBC met name altijd heeft benadrukt niet te zijn: staatsomroepen. Van belangeloze journalistiek naar Pravda in één klap.
Het was zeker de plicht van de nieuwszenders om te presenteren wat regeringsfunctionarissen het land wilden vertellen. Maar moesten ze degenen die die oordelen in twijfel trokken verbieden - en soms impliciet demoniseren? Moesten ze meedoen aan de metaforische steniging van elke dissident - zelfs Lord Sumption, een voormalige rechter van het Hooggerechtshof - die suggereerde dat de onderdrukking van fundamentele vrijheden onaanvaardbaar was?
Als deze crisis zo ernstig was als ons werd verteld, was het dan niet van vitaal belang dat elke bron van deskundigheid een eerlijk gehoor kreeg? Of werd de schijn van eenheid zo belangrijk geacht dat het alles overstemde - zelfs soms de feiten? Het ergste effect van al deze kritiekloze berichtgeving was misschien wel dat de ministers, na de publieke opinie in een roes van angst en mogelijke schuld te hebben gemanipuleerd, zichzelf gevangen zagen in de nationale stemming die zij hadden gecreëerd.
Hoe konden we de gevolgen niet zien aankomen? Hoe kan iemand die kinderen heeft opgevoed niet hebben voorzien welke schade er waarschijnlijk zou ontstaan wanneer baby's in ontwikkeling, peuters in de groei en gevoelige adolescenten verstoken zouden blijven van al dat essentiële contact met de onbekende wereld buiten hun eigen huis? Laat staan het afschuwelijke lot van die oudere patiënten die alleen moesten sterven en het eindeloze verdriet van hun geliefden die de laatste momenten moesten missen en zelfs het comfort van een volledige begrafenis werd ontzegd.
Wat dacht iedereen wel niet?"

ik vraag me af of ik hier mag schrijven en posten wat ik wil - mits niemand persoonlijk aan te vallen natuurlijk, dat interesseert me niet. Maar dat de waarheid nu met stukjes GEDEELTELIJK naar buiten gebracht wordt door de MSM doet mij toch geloven dat het de bedoeling is ons in slaap te wiegen ... omdat wij met steeds meer wakker worden. MSM werkt voor WEF en vertelt al 3 jaar straffe leugens. Ze veranderen van papegaaien naar wentelteven. Het is onderdeel van het grote plan vrees ik.
Graag links naar meanstream media artikels die dit ook aanhalen of als fack news bestempelen. Voorlopig is het de complete stilte rondom de meeste Whisper artikels.