Volgens de officiële versie is SBX-1 een mobiele onderwaterradarinstallatie en raketverdedigingsprogramma dat bedoeld is om in open zee te worden geplaatst en bestand is tegen de zwaarste weersomstandigheden.
SBX-1 maakt deel uit van het Ground-Based Midcourse Defense (GMD)-systeem dat door het Missile Defense Agency (MDA) werd ontwikkeld. De beslissing om het systeem op een mobiel platform op zee te plaatsen, was bedoeld om het mogelijk te maken het vaartuig te verplaatsen naar gebieden waar het nodig is voor een betere raketverdediging.
De radarantenne is 384 m2 groot en heeft 45.000 solid-state zend- en ontvang modules op een achthoekige vlakke basis die ±270 graden in azimut en 0 tot 85 graden elevatie kan bewegen en in totaal 22.000 modules. De maximale azimut- en elevatiesnelheden bedragen ongeveer 5-8 graden per seconde. Naast de fysieke beweging van de basis kan de bundel elektronisch worden gestuurd buiten het boorzicht (details geheim). Dankzij deze configuratie kan de radar doelen over een zeer lange afstand onderscheiden en volgen.
De radarbundel kan een object ter grootte van een honkbal zien op een afstand van 2500 mijl. In de radar worden ongeveer 69.632 multisectionele circuits gebruikt voor het zenden, ontvangen en versterken van signalen.
Het platform kan voorraden en brandstoffen opslagen voor een periode van 60 dagen. Naast de energie die de radar verbruikt, zijn de stuwraketten die het schip voortbewegen elektrisch en vereisen een aanzienlijk vermogen. Om alle andere elektrische apparatuur te ondersteunen, beschikt het schip momenteel over zes generatoren van 3,6 megawatt (12-cilinder Caterpillar diesels). De generatoren bevinden zich in twee compartimenten, één aan bakboord en één aan stuurboord.
De radar is afgeleid van de radar die wordt gebruikt in het THAAD theater ballistisch raketafweersysteem, en maakt deel uit van het gelaagde ballistische raketafweersysteem (BMDS) van het Amerikaanse Missile Defense Agency (MDA). Een belangrijk verschil met Aegis is het gebruik van de X-band in de SBX. Aegis gebruikt de S-band en Patriot gebruikt de hogere C-band. De frequentie van de X-band is nog hoger, zodat de kortere golflengte een fijnere resolutie van gevolgde objecten mogelijk maakt.
Het systeem is tussen 2002 en 2005 ontwikkeld door Boeing en lang geheim gehouden voor het grote publiek. De kostprijs bedraagt 900 miljoen dollar. Het platform werd voor het eerst gezien op 09 januari 2006 toen het schip de haven van Pearl Harbor binnen voer voor een herstelling.
De Co2 vervuiling die dit platform stationair veroorzaakt is gelijk aan de uitstoot van 500.000 dieselvoertuigen op jaarbasis. Dit is echter geen bekommernis voor de Amerikanen. net zo min als de verstoring van de aardfrequenties, fauna en flora.
Nominaal is de SBX-1 toegewezen aan de haven van Adak in Alaska, maar tot op heden is het nooit in die haven verschenen.
Naar verluidt is de SBX-1 de enige in zijn soort. Sinds juli 2011 circuleren er wel andere kleinere Amerikaanse radars in de Stille Oceaan " die de speling die niet gedekt is door de SBX-1 opvangen.
Volgens sommigen is SBX-1 veel meer dan een raketafweer- en radar observatie systeem, zou het deel uitmaken van HAARP en gebruikt worden voor de manipulatie van het klimaat in, onder meer, Europa. In onderstaande video ziet u een verdoken opname van het systeem in werking.
WTF is me dat voor iets ?