Het boek van The Club of Rome " The Limits of Growth " (1972 ) gaat niet enkel over de limieten van economische groei maar ook over de limieten van de bevolkingsgroei en de limieten van wat de aarde, naar verluidt, zou kunnen produceren op vlak van, onder meer, voedsel en water. The Club of Rome was begin de jaren 70 al van oordeel dat de bevolkingsgroei moest beperkt worden, thesis die in de navolgende decennia door heel wat protagonisten gevolgd is waaronder Sarkozy, om er maar één te noemen. Sarkozy heeft in 2019 een boek gepubliceerd onder de titel " Surpopulation " (overbevolking ). Tijdens een navolgende boekbespreking stelde hij : " toen ik geboren ben waren er 2,5 miljard mensen op aarde. Nu zijn we met bijna 7,5 miljard. Dit betekent dat binnen het tijdsbestek van minder dan 1 mensenleven de wereldbevolking verdriedubbeld is. Als dit zo verder gaat zullen er tegen 2050 11 miljard mensen op aarde zijn. Dit is een probleem van ongekende omvang. We moeten hiervoor een oplossing vinden ". ( zie eerdere post met video beelden van dit interview ).
The Club of Rome had dit begin de jaren 70 ook reeds voorspeld en meteen ook een oplossing bedacht om volkeren te controleren, manipuleren en in te dijken. ZIj stelden toen al onomwonden : " zoek een gemeenschappelijke vijand waarachter iedereen zich kan scharen en je krijgt alles van ze gedaan ". Ze kozen voor 1) een virus aka pandemie en 2) het klimaat. En zo is geschiedt.
De leden van The Club of Rome zijn de bedenkers van Agenda21 en Agenda 2030. ZIJ hebben gesuggereerd ( aka bepaald ) wanneer één en ander in werking moest treden. In 2019 ( ! ) zegden zij in hun " Planetary Emergency Plan : A decade of Action, Emerging from Emergency " hierover het volgende :
" 2020 is a “Super Year” for international policy action. It is the 75th anniversary of the United Nations. It is the first opportunity for nations to increase climate ambition and meet 2050 net-zero goals. A new treaty on the oceans will be agreed. Biodiversity targets will be announced. And 2020 will mark the beginning of the decade to scale action to achieve the Sustainable Development Goals. This decade must be a turning point, the moment when the world bends the curve, averts the impending disaster and opts instead to embark on the fastest economic transformation in our history. Declaring a Planetary Emergency provides a new compass for nations and injects the essential urgency into decision-making. It will ensure that all action from 2020 will be taken in light of its impact on the stability of Earth’s life-support systems, and be underpinned by the social and economic transformations needed to secure the long-term health and well-being of people and planet. While our efforts should be global, our responses must be local. They should be tailored to local needs, resources and cultures to ensure they have maximum impact and work to everyone’s advantage.
The existential risk is real. Yet, the opportunities to not just avert disaster but to rebuild, improve and regenerate are readily available. History has shown that humanity is remarkably resilient. We are well adapted to respond to disaster through cooperation and innovation. But the potential consequences we face this time are different - we have a narrow window to act now to reduce risk or avoid catastrophe. We don’t know how to reconstruct the cryosphere, the hydrological cycle, the rainforests, coral reefs and all other life-support systems on Earth. Once the emergency fully manifests itself, it will simply be too late to reverse the breakdown. As well as halting climate change and protecting nature, these efforts will improve health, livelihoods and equity and create more liveable and sustainable cities and rural communities.
Our proposed commitments and underpinning action are of the scale needed to respond to the emergency facing people and planet. Our aim is to protect the Global Commons through 10 clear commitments, and ensure they are met by immediately implementing a set of transformational policy and market levers. This is our insurance policy to emerge from emergency and guarantee a just transition for all. We invite nations to discuss the case for a Planetary Emergency Plan. We propose such a plan be founded on the urgent need to halve greenhouse gas emissions by 2030, to reach carbon-neutrality by 2050, while halting biodiversity loss and protecting essential Global Commons. "
U zal begrepen hebben dat landen en naties al lang niet meer zelf soeverein beslissingen nemen. De EU heeft ook niets in de pap te brokken. Het is een farce die zijn gelijke niet kent. De wereld wordt beheerst door Clubjes en privé organisaties die alle macht in handen hebben, het grootste deel van de wereldrijkdommen bezitten en dienvolgens ook alle beslissingen die zij nemen op basis van verzonnen " emergency's " door onze strot duwen. Het gaat niet om onze gezondheid en welbevinden. Dat is nooit hun doel geweest. Het gaat enkel over geld, macht en totale controle.
https://web.archive.org/web/20191208022814/https://www.clubofrome.org/wp-content/uploads/2019/09/PlanetaryEmergencyPlan_CoR-4.pdf
Opmerkingen